Soep ter bestrijding van druilerige zondagochtenden

Na een schitterende herfst en een geweldig-goed-weer-zaterdag, was ’t vanmorgen plots een pak minder buiten. Alsof de weergoden besloten dat het op 5 oktober wel eens goed was geweest met de indian summer. Zo van dat weer om de kookboekenkast eens te bekijken en een paar van die heerlijkheden te selecteren om klaar te maken: een heerlijke soep van geroosterde groenten.

In de koelkast zat een heleboel lekkers van op de markt in Leuven, een echte aanrader op zaterdag. Je moet er de drukte wat voor trotseren, maar de beloning is er naar.

In de Brusselsestraat vind je op zaterdag allerlei kraampjes met ambachtelijke en lekkere producten, naast de sowieso al goed voorziene buurt daar. Vlees bij Rondou, Kaas bij Elsen, Koffie bij Onan, Vis bij de Walvis, maar ook fijne adresjes voor brood of Italiaanse specialiteiten en gezellige terrasjes.

Op de markt zelf kocht ik groentjes -die ontbreken in de tuin- bij de bioboer, bospaddestoelen (en een truffel :)) bij de champignonnenman en een lekker stukje varkensvlees bij de slager. De bioboer zit hier trouwens maar twee straten verder, volgende keer ga ik gewoon op hun boerderij langs.

Maar goed, we gingen koken. Lotte zette zich aan een appel-olijfolietaart met ahornglazuur van Ottolenghi, ik bestreed de herfst met een soep van geroosterde groenten van diezelfde topkok. Werkelijk, koop die man zijn boeken. Er staan alleen maar heerlijkheden in! Het originele recept vind je in ‘Plenty’ op pagina 115. Ik voegde oa courgette toe, want daarvan hebben we er nog steeds veel te veel.

De soep dus. Of beter: de waanzinnig lekkere soep dus. Je hebt er wel zo’n 90 minuten van je tijd voor nodig. Terwijl Lou dankbaar gebruik maakte van het super zachte en goed betaalde hondenkussen dat ze kreeg voor Werelddierendag, ging ik aan de slag.

Nodig voor 4 personen:

– 2 aubergines
– 2 paprika’s
– 1 grote courgette (of twee kleinere)
– Een kommetje versgeplukte tomaatjes
– 3 rode uien, in blokjes
– 8 tenen knoflook
– 20g basilicumblad, gesnipperd
– 4 takjes oregano
– takje tijm en rozemarijn
– 1 liter groentebouillon
– 2 blikjes (of 400g) witte/boterbonen
– olijfolie
– peper & zout

1. Verhit de grill van de oven (270 graden) en bekleed een ruime bakplaat met aluminiumfolie.
2. Prik met een mes wat gaten in de aubergine, snij de courgette in de helft en haal de zaden eruit. Leg de courgette en aubergine 30′ onder de grill.
3. Haal de top van de paprika’s en haal alle zaden eruit. Na 15 minuten draai je de aubergine en courgette eens om en doe je de paprika er nog 15′ bij.
4. Spoel de tomaatjes, doe ze in een ovenschaal (ik deed er ook nog een takje tijm en rozemarijn bij in) en zet ze onder de bakplaat met de andere groenten.
5. Zet een pot op het vuur en stoof de ui 20′ goudglanzend op zacht vuur.
6. Als de groenten op de bakplaat goed geblakerd zijn, haal je de bakplaat eruit. Dek nog even af met aluminiumfolie. Ondertussen laat je de tomaatjes nog even onder de grill staan.
7. Als je de geroosterde groenten kan vasthouden, snij je de aubergines in twee en schraap je het vruchtvlees eruit. Doe hetzelfde met de courgette en de paprika’s.
8. Doe het vruchtvlees van de courgette, aubergine en paprika, de tomaatjes, de look, het grootste deel van de basilicum, de blaadjes van de oregano en de bouillon in de pot. Laat zo’n 15 minuten zachtjes pruttelen.
9. Pureer even met de staafmixer, doe er flink wat peper van de molen en een flinke snuif zout bij en proef eens.
10. Doe de bonen erbij, laat nog even opkoken. Dien op met de rest van de basilicum en lekker stuk brood met echte boter. Eventueel kan je afwerken met een lepel Griekse yoghurt, maar dat hadden we niet in huis. We hadden wel een truffel in huis, dus werkte ik af met wat verse, geraspte truffel.

Lou

Vandaag kwam er weer een nieuwe bewoner bij op de boerderij.

’t Is te zeggen: een gewenste nieuwe bewoner, want sinds we onze stal hebben ingewijd met de schapen en de geiten, hebben we gemerkt dat ook de familie Siske de Rat z’n intrek heeft genomen.

Daar hadden we ons enigszins op voorbereid: onze nieuwe bewoner is een natuurlijke bestrijder van muizen, ratten en andere holbewoners.

Lou (officieel Nalou, want dit jaar moet een hondennaam blijkbaar met een N beginnen) is een twee maand oude ruwharige teckel.

Teckels of Dashonden zijn gekweekt voor de jacht, vroeger vooral op dassen. Van daar ook de naam. Hun jachtinstinct is nog fel aanwezig en ratten en muizen behoren tot hun favoriete slachtoffers.

Ideale hond dus om de stal te bewaken, om mee de moestuin in te nemen als we de composthoop keren of om ratten te verjagen als we de beek achteraan gaan opkuisen.

Op dit moment is Lou vooral bezig met het ontdekken van z’n nieuwe (speel)terrein.

Het zal nog even duren voor de familie Siske zich echt zorgen moet beginnen maken, maar eens Lou uitgerust en groot en sterk is, wordt het een trouwe en onvermoeibare jager.

Zomer 2014: de zomer van de beestjes

Een zomerupdate? We zullen er eens doorlopen.

Of beter: doorvaren. Zo Veel Regen! Dit was toch de absolute topdag, helemaal aan het begin van onze vakantie. Bootje varen in de straat!

Het regenweer maakte ook enkele slachtoffers, jammer genoeg.

We konden ook even pootje baden in onze kelder, maar verder viel het binnen gelukkig wel mee.

2014 bleek tot nu toe vooral de zomer van de beestjes.

Ik werd uitgenodigd door Natuurpunt om bij de buurman mee de steenuiltjes te gaan ringen. Een aanbod waar ik geen neen tegen zei!

In juli kwamen er zes ganzen aanwaaien. En pootje baden.

Begin augustus kregen ze het gezelschap van Hilda en Mathilde.

Die overigens een mooie, overdekte stalruimte kregen maar al snel het plezier van het ontsnappen ontdekten en ons dus na het werk opwachtten aan de achterdeur 🙂

Afgelopen weekend kwamen er dan weer twee wollige vrienden bij.

Daar moesten Hilda en Mathilde toch even aan wennen.

Tussendoor gingen we er toch zelf ook een paar dagen tussenuit.

Beetje inspiratie opdoen voor de moestuin bij het geweldige Villa Augustus.

Om dan bij thuiskomst geconfronteerd te worden met de bittere realiteit: onkruid wiedt zichzelf niet.

Gelukkig stond er tussen al dat onkruid wel heel wat lekkers.

En toen moest de indian summer nog beginnen. Laat nog maar wat duren, die zomer!

Aubergine

Hoezo, dat is moeilijk zonder serre, aubergines kweken?

Minder gemakkelijk is het zeker, maar een goeie Indian Summer kan wonderen doen!

Nog een paar dagen rijpen en een goed receptje zoeken. Dat het zal smaken!

[PS: We hebben het hier wat verwaarloosd, onze excuses. Een zomerupdate volgt! En om weer flink de blog aan te vullen heb ik me voorgenomen om vaker met kleine berichtjes te werken. Tot snel dus ;-)]

De Beskes

De aandachtige kijker was het misschien al opgevallen in de moestuinupdate:

Achter de bessen bedoel ik. Onkruid, en veel. Nochtans hebben bessen dat niet graag. Ik ook niet, maar ik heb daar al bij al weinig last van. In elk geval minder dan de bessen.

Schoffelen zou een logische oplossing zijn, maar ook dat hebben besjes niet graag. Daar volg ik ze wel in: er zijn toffere werkjes dan zo’n hele oppervlakte met al stevig wat onkruid staan schoffelen. Bovendien is er veel kans dat je de wortels van de bessenplanten beschadigt, want die zitten niet zo heel diep.

Gelukkig is er ook een andere oplossing: afdekken. Ik had twee jaar geleden al eens een dik pak stro tussen de bessen gegooid, maar daar bleef ondertussen niet veel meer van over. Op zich was dat een goed plan toen, maar het moest nog iets verfijnd worden.

Er moest nog iets onder het stro om het opschietend onkruid wat langer tegen te houden. Karton bijvoorbeeld. En daar heb je na een verbouwing geen gebrek aan. Alles komt in karton, dus hebben we hier een gigantische voorraad liggen.

Dat ziet er meteen een heel pak beter uit. De dikste pollen onkruid werden handmatig verwijderd, de kleinere gewoon afgedekt.

Daarna twee keer met de remorque tot bij de stal voor een berg stro et voilà.

Dat het nu maar proper blijft.

Mineervlieg

Zoals je gisteren kon lezen: het gaat goed in de moestuin. Op één klein probleempje na.

De uien hebben last van mineervlieg. Die zal ik dus moeten verwijderen, tenzij iemand me een magische hersteltruc kan aanbieden? Gelukkig plantte ik elders in de tuin nog uien op een later tijdstip. Hopelijk blijven zij ervan gespaard!

De GIGA moestuin-update

Wat was ik blij met onze verhuis! Niet alleen werd het hoog tijd om de boerderij te gaan bewonen, de verhuis betekende ook de grote terugkeer naar de moestuin. Die had ik sinds vorige zomer bewust links laten liggen. Enkel wat er toen al in stond werd nog geoogst.

Dat wilde ook zeggen: geen plannen of schema’s maken. Wel: hopen dat het weer zo’n lange, koude winter zou worden die duurde tot we ons goed geïnstalleerd hadden. Viel dat even tegen zeg, die winter. Terwijl op de blogs de eerste plannen en plantjes verschenen, waren we nog druk bezig met de laatste verhuis-voorbereidingen. En dat pikte!

Gelukkig geldt voor een tuin exact het omgekeerde als voor een goede vriend: die komt nooit te vroeg en altijd te laat. In de moestuin begin je wel eens te vroeg, maar nooit te laat. Dus lukt het op korte tijd toch om genoeg groenten te produceren om lekkers op tafel te toveren, zoals afgelopen weekend. Er waren enkele verjaardagen te vieren en het geplande feestje kon op geen betere voorzomerdag vallen.

Dat ging als volgt:
’s Ochtends vroeg de tuin in voor verse groentjes…

…die combineren met wat keukengeknutsel…

…twee schragen in de boomgaard zetten en je hebt een boomgaardbrunch.

Maar terug naar de moestuin. Daar begint alles er min of meer toonbaar uit te zien. We beginnen bij het kleinfruit.

De bramen bloeien uitbundig en beloven blauwe vingers dit najaar!

Ook de kruisbessen, blauwbessen en aalbessen doen het goed:

‘Vaccinum corr. Bluecrop’, voor de liefhebbers 😉

‘Hollandse Witte’

Al zijn er ook enkele blauwbessen en aalbessen die minder vruchten dragen. Of ze moeten nog volgen, of we gaan ze wat moeten beschermen tegen de vogels.

De vogels amuseren zich in elk geval met de dikke mulch- en schorslaag onder de blauwbessen. ’t Is elke keer vloeken als ik die weer maar eens bij elkaar moet harken. Maar, er is een maar: ondanks het ontbreken van de winter heb ik nog geen slak gezien. Ik ben er redelijk zeker van dat het gescharrel van de merels en fazanten daar iets mee te maken heeft.

De aardbeien heb ik door de overvloed de voorbije jaren sterk verwaarloosd. Dat wreekt zich nu in kleinere aardbeien en minder plantjes, maar het ziet er naar uit dat we toch nog steeds meer dan genoeg zullen kunnen oogsten.

Voor wie de gids wil volgen, gaan we nu even naar de groenteafdeling:

Bij het sla-bed zorgt een opgeschoten en snijbietplant voor een mooi kleur- en lijnenspel. De combinatie met de goudsbloem zorgt voor een frisgele toets in de vele tinten groen errond.

De Artisjokken voelen zich beter dan ooit en gaan dit jaar voor een rijke oogst zorgen. Hieronder de paarse variant die ik vorig jaar kocht op de tuindagen van Beervelde. Dat kleine plantje van toen is uitgegroeid tot een joekel waar ik nu nog amper over kan kijken.

Ook de tuinbonen doen het goed. De rode variëteit heeft wel wat last van bladluis, maar zo lang dat zich beperkt tot de huidige twee of drie stengels, laat ik de natuur z’n gang gaan.

’t Is ook opvallend dat de veel later en ter plekke gezaaide tuinbonen nog amper achterstand hebben op de voorgezaaide plantjes van hierboven.

Aan de peterselie-erwt begin je te zien waarom die z’n naam kreeg, maar volgend jaar zet ik ‘m toch maar tegen een draad ipv tegen stokjes. Die geven niet genoeg steun.

Van de ‘gewone’ erwtjes had ik al veel meer verwacht. Volgend jaar ga ik ze weer meer aandacht geven, want verse erwtjes blijven ondanks al het andere lekkers mijn persoonlijke favoriet.

Ze zouden beter een voorbeeld nemen aan deze spontaan uitgezaaide klaproos. Die groeide zo snel en mooi rond, dat ik er twee rijtjes pluksla aan opgeofferd heb.

De vroege patatjes kunnen we al bijna gaan oogsten, terwijl deze midden-variëteiten klaar zijn om de eerste keer opgehoogd te worden. Dat wordt een leuke oogst, want ik bestelde bij Vreekens’ zaden een verrassingspakketje met van acht speciale en oude variëteiten telkens vijf pootaardappeltjes. Benieuwd of ze het allemaal goed zullen doen!

Ook de ‘warme groenten’ mochten naar buiten dit weekend. ’t Was alsof de weergoden met een flinke portie warmte de IJsheiligen wilden uitwuiven. De courgettes kregen elk hun eigen 1m² in de moestuin (’t is eens iets anders dan de vierkante meter moestuin).

De pompoenen werden samen met de maïs en bonen op een apart stuk gezet. Je kan hier komende zomer volgen of de drie zusters het ook in ons klimaat kunnen waarmaken. Want ’t is niet omdat het in Zuid-Amerika pakt, dat het dat hier ook doet. Ik heb toch een beetje twijfels of de maïs het gaat houden onder het gewicht van de bonen. Ik koos een niet al te sterk groeiende soort bonen (de True Red Cranberry van de Nieuwe Tuin, die ik vorig jaar ter plekke liet drogen) en de suikermaïs moet minstens 15cm hoog zijn voor ik de bonen aan de voet zaai.

De aubergines kregen ook hun plekje, maar voorlopig wel nog onder de plastiektunnel. Met vooraan een speciale soort rode aubergines, die ik vond op de stand van De Nieuwe Tuin in Beervelde vorige week. Voorlopig nog niet te vinden in hun zadenaanbod, ik gok dat het volgend jaar een nieuwe introductie zal zijn. Tegen dan zullen we je kunnen vertellen of ze de moeite zijn om te testen!

Volgt ge nog? Het zijn de laatste van de rondleiding voor vandaag.

Komen we aan een nog redelijk leeg stukje moestuin:

Daar ga ik zonder plan (want daar had ik dus geen tijd voor) zo veel mogelijk bloemen en groenten combineren. Benieuwd wat dat gaat geven! Het zegt nu nog niet veel, hopelijk kunnen we binnen een half jaar een foto van een kleuren- en groenteweelde tonen!

Nog eentje om (voorlopig) af te ronden: een testje met de klimbonen. De wigwam is voor een combinatie van klimerwten, reukerwten en hoge oost-indische kers. Voor de bonen zocht ik een andere constructie. ’t Werd een heel simpele, maar eentje die hopelijk wel praktisch uitdraait:
We houden jullie op de hoogte!

 

 

Klein geluk

Bij valavond de boomgaard inlopen om de vangplaten tegen de kersenvlieg te gaan bevestigen en in de wildernis onder de grote kersenboom een uit de kluiten gewassen wilde Akelei (Aquilegia vulgaris) tegenkomen.

Zelfs met een slechte belichting: wat een prachtige plant.

Daar word ik nu ne keer gelukkig van se.

Warme groenten

In tuincentra slaan ze je dezer dagen om de oren met de zogenaamde ‘warme groenten’. Geld moet rollen, dus ze zijn er daar altijd vroeg bij. Maar zonder serre kan je toch maar beter de verleiding weerstaan om te vroeg plantjes te kopen. Niets zo ongenadig voor een tomaten- of courgetteplantje als een late portie nachtvorst.

Na een paar jaar zonder, doen we dit jaar weer een poging om die warme groenten te kweken. Ik bestelde een aantal tomaten-, aubergine- en paprikasoorten die er in open lucht in zouden moeten slagen vrucht te vormen. Ergens het voorbije jaar kreeg ik ook een pakje met een onbekende tomatenzaden-mix. Verrassing!

De tomaten, paprika’s en aubergines werden meteen na de verhuis, zo’n zes weken geleden ondertussen, voorgezaaid. De kiemperiode op de vensterbank verliep zoals gewoonlijk met ups en downs, maar drie weken geleden werden de plugplantjes verspeend

Dat zag er goed uit. De meeste plantjes hadden een goed wortelstel gekweekt. Vanaf dat moment werd het ook wat intensiever: elke ochtend buiten (om af te harden en doorschieten tegen te gaan) en ’s avonds weer naar binnen (om koude nachten te vermijden).

Ze bleven stevig groeien, dus moesten we op zoek naar een nieuwe behuizing. De onbekende -en vermoedelijk serretomaten- gaan we in potten proberen op onze koer.

Onze binnenkoer is zuidgericht, het warmt er erg snel op in de zon en bij slecht weer kunnen we ze alsnog tijdelijk binnen halen. Ik zette drie planten per pot, met een stevige stok. Vermoedelijk iets te dicht bij elkaar, maar als het echt nodig is kunnen we nog verpotten of selecteren.

Dit jaar dient toch vooral om te testen of het werkt en te ontdekken welke soorten tomaten het allemaal zijn. Als we zaden kunnen bewaren, kan ik volgend jaar een aangepast regime verzinnen voor deze tomaten.

De buitentomaten kregen een laatste keer een grotere plastieken pot. Binnen een week of drie mogen ze dan naar hun definitieve plek.

De paprikaplantjes groeien gestaag maar goed. De aubergineplantjes kenden een zeer aarzelende start, maar van de 14 gezaaide plugs zijn er toch vier -twee van elke soort- die langzaam maar zeker groeien.

Zij komen voorlopig niet buiten en blijven lekker warm achter het venster, want ze groeien enkel als de temperatuur boven de 20 graden blijft. Maar met een beetje geluk kunnen ze ergens eind mei ook naar de tuin en oogsten we dit jaar, zonder serre, toch een klein arsenaal tomaten, paprika’s en aubergines.

Paasvakantie in beeld

Acht dagen vakantie achter de rug en het waren er minstens acht te weinig. Want zeg nu zelf, een hele week thuis en alleen op paasmaandag tijd hebben om nog eens de moestuin in te vliegen? Da’s ver onder de minimumquota!

Even terugkijken op acht dagen vakantie in acht beelden!

Elke dag vers brood bakken, bijvoorbeeld. U begrijpt, da’s vooral Lotte haar werk. Ik ben goed in het opeten ervan. We begonnen de week met een bezoekje aan de molen. Als je graag zelf al eens bakt, is dat een echte aanrader. Niet alleen omdat ze er een gigantische keuze aan heel goede melen hebben, het zijn ook heel sympathieke mensen. En het heeft iets authentieks en rustgevend, in het molenaarswinkeltje uitkijken over het water dat je onder je door het molenrad hoort stromen.

Naast de betere bakkersgeuren experimenteerden we ook volop in onze nieuwe keuken. Vooral met de stoomoven. Wat een mogelijkheden! Wat een smaken! Het is nu al mijn favoriete investering van de verbouwing. Quinoa met verse groentjes? Dat improviseren wij zo op tafel. Smakelijk!

Het grootste werk van de vakantie was misschien wel het kippenhok. Zowat 725m² pure kippenluxe. Een drietal dagen ben ik daarmee zoet geweest, maar het resultaat mag er zijn! Een kippenhok dat bij gelegenheid ook schapen en geiten kan huisvesten en dat bovendien nog eens kan uitgebreid worden met zowat dezelfde oppervlakte. Ze gaan hier niets te kort komen. Al heb ik Chicken Run natuurlijk ook wel gezien, als ze écht weg willen zullen ze wel weg zijn.

Ondertussen stromen de kippen(rassen)suggesties volop binnen. Volgende week hakken we de knoop door en gaan we er toch al enkele halen.

Tijdens het bouwen hebben we trouwens nog een nieuwe bezoeker van de boerderij leren kennen. Elke namiddag komt deze reiger een uurtje of twee muizen vangen in de weide.

We kregen ook veel bezoek. Onder andere de collega’s kwamen eens een kijkje nemen. Zij werden -bij gebrek aan tijd voor de moestuin- dan maar getrakteerd op een menu samengesteld met de betere (on)kruiden die we in de tuin vonden.

Ook binnen werd er nog duchtig verder gewerkt. Zo kregen alle boeken eindelijk hun plekje. Mooi gesorteerd op kleur, een ideetje dat we pikten van Wim Ballieu op de Dessert Battle van Hot Cuisine De Pierre.

Na het maken van de foto hebben uit veiligheidsoverwegingen de kast wel weer ontruimd. De IKEA-plankjes bleken toch niet zo geweldig bestand tegen het gewicht van de vele boeken. Na de betere stut- en ondersteuningswerken is de boekenkast eindelijk operationeel.

Soms was het ook gewoon genieten van de lente en de bloesems. De haag die vier jaar geleden niet veel meer voorstelde dan enkele triestige sprietjes tussen het gras, begint goed volgroeid te geraken. De meidoorn staat volop in bloei.

Elke twee dagen was er ook een kleine inspectie van de fruittuin. De kruisbessen beloven er in elk geval het beste van te maken. Dat gaat smaken!